تحلیل جنسیتی از درک آثار گردشگری روستایی (مورد مطالعه: روستاهای کن- سولقان در شمال غرب تهران)

در جامعه جنسیتی شده‌ای که زندگی می‌کنیم، مردان و زنان نگرش‌ها و انتظارات متفاوتی دارند که از تجارب زیستی آنها نشأت می‌گیرد. در پژوهش حاضر، تلاش می‌شود با تکیه بر تحلیل جنسیتی، نحوه درک آثار گردشگری در بین زنان و مردان مورد بررسی قرار گیرد. روش پژوهش، پیمایشی- توصیفی بوده و داده‌ها با پرسشنامه محقق‌ساخته گردآوری شده است. جامعه آماری، زنان و مردان ساکن در هفت روستای گردشگری دهستان سولقان هستند. از مجموع 560 خانوار، 250 خانوار در گردشگری فعال بوده‌اند که طبق جدول کرجسی و مورگان، 158 خانوار به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. از بین خانوارهای مذکور، با 108 مرد و 50 زن که در گردشگری فعالیت داشتند، مصاحبه شد. طبق نتایج پژوهش، در خصوص درک آثار گردشگری در ابعاد اقتصادی و اجتماعی، بین نظرهای زنان و مردان همگرایی وجود دارد و در درک آثار زیست‌محیطی و نگرش آنان در موفق عمل کردن گردشگری، بین نظرهای‌شان واگرایی وجود دارد. همچنین گردشگری به‌دلیل ماهیت ارتباطی که دارد، موجب کسب آگاهی بیشتر زنان و افزایش ارتباطات اجتماعی آنان شده است، ولی به کاهش نابرابری‌های جنسیتی و جلب مشارکت عملی آنها در فعالیت‌های مربوطه منجر نشده است.